Human Remains
वार्‍याच्या वेगाने पळत पळत श्वेता हॉस्पिटलच्या लॉबी मध्ये शिरली. तिला सामोर बघून हॉस्पिटल मधे आसलेला एअरलाइन चा क्रू मेंबर उठून उभा राहिला आणि म्हणाला— “सॉरी मॅडम, मला माहित आहे की तुम्ही आणि तुमचे पति श्री. आशिष आत्ता एकत्र राहत नाही. पण इथे कोलकाता ला लॅण्ड झाल्‍यावर आशिष ची तब्येत एवढी खराब झाली की त्याला इथल्याच एका हॉस्पिटलमध्‍ये अॅडमिट करावे लागले ! त्याला तपसल्यावर डॉ. म्हाणाले की पेशंट च्या जावळच्या नातेवाईकांना बोलवा. माला आठवले की तुम्ही इथे कोलकत्ताला आहात. म्हणून तुम्हाला बोलावले.”
श्वेता, “पण अचानक असे काय झाले की आशिष ला हॉस्पिटल मध्ये ऍडमिट करावे लागले?”
डॉक्टर, “भीती मुळे त्यंच्या शारीरातल्या सर्व संवेदना बंद झाल्या आहेत.”
श्वेता,”काय सांगता? भिती मुळे आशिष बेशुद्ध झाला? भिती आणि आशिष याचा दुर-दुर चा संबंध नाहीये. मला तर या वर विश्वास ठेवणे जड जाते आहे.”
डॉक्टर,”पण मॅडम; हेच खरे आहे. तुमच्या पतीने काहीतरी भयंकर भितीदयक पाहिलेआहेत. त्यामुळे भितीने त्याचे डोळे उघडे राहिले त्याच्या त्या डोळ्यात भिती दाटलेली दिसते.”
श्वेता,”माझा नवरा एक फ्लाइट पर्सर आहे. चार वर्षे झाली त्याच्या या नोकरीला. आज मुंबई-कोलकात्ता फ्लाइट वर जाण्या अगोदर कार मधे तो आणि मी फोन वर भांडत होतो! तो नेहमी सरखी ड्युटी करत होता. मग फ्लाइट वर असे अचनक काय घडले की त्याची अशी स्थिती झाली?”
केबिन क्रू, ” फ्लाइट एअरपोर्ट वर लॅण्ड झाल्यानंतर, लॅडर वारती आशिष चे कुठल्या तरी पॅसेंजर शी वाद झाला तो पॅसेंजर त्याला हाताला धरुन खेचत खेचत कार्गो (मालवाहू )ऑफिस कडे घेउन गेला, तिथे असे काय झाले कोणास ठाऊक पण तिथेच आशिष बेशुद्ध पडला.”
श्वेता हॉस्पिटल च्या लॉबी मध्ये आशिष च्या सहकाऱ्यां बरोबर बोलत होती आणि तिथे आयसीयूच्या स्पेशल वॉर्डमध्ये आशिष आजुनही आपले भितीने भरलेले डोळे साताड उघडेठेऊन वरच्या छता कडे आसा काही बघत होता जसा कही एखादा भयपट बघत आहे..
रात्री १० वाजता मुंबई एअरपोर्ट…….
एक प्रचंड व्यस्त ठिकाण……… डिपार्चर हॉल मध्ये पॅसेंजर बोर्डिंग काउंटर वर बॉडिंग पास साठी रांगेत उभे आहेत……अरायव्हल हॉल मध्ये पॅसेंजर आप आपले सामान ट्रॉली वर ठेवण्यात बिझी आहेत……. टाइमटेबल बोर्ड वरती फ्लाइट चे डिपार्चर आणिअरायव्हल चे टाइम दाखवले जात आहे. त्यामध्ये फ्लाइट नंबर cg120 चे टाइम bom-ccu (मुंबई ते कोलकत्ता) 2230hrs (संध्याकाळी 10:३० वाजता) तेव्हाच अनाउन्समेंट होते. Passenger who are traveling to cg120 requested to go to boarding counter. त्यानंतर मराठीत अनाउन्समेंट होते—cg120 ने प्रवास करणाऱ्या प्रवाशांना विनंती करण्यात येत आहे कि त्यांनी बोर्डिंग काउंटर वर जावे….
कार्गो डिपार्टमेंट— पॅसेंजर टर्मिनल सारखे विमानातून मालाची वाहतूक करण्याचे काम एअरपोर्ट वर जेथे होते असेच व्यस्त ठिकाण……. अशा व्यस्त ठिकाणच्या बुकिंग काउंटर वर एक एजन्ट HUMAN REMAIN (मृत देह) फ्लाइट नंबर cg102 मध्ये बुकिंग करायला घेऊन आला. काउंटर वरच्या स्टाफ ने जरुरी कागद पत्रे बघितली आणि समोरच्या व्यक्तीला विचारले इस के ओरिजिनल डॉक्युमेंट्स कहा है? पॅसेंजर के साथ, Passenger also travelling in the same flight.” समोरच्या व्यक्तीनेउत्तर दिले . एअर-वे-बिल आणि पेमेंट झाल्यानांतर ;x-ray चेकिंग झाल्या नंतर ती dead बॉडी cg१२० फ्लॅईट च्या कार्गो होल्ड मध्ये लोड केली.
एअरपोर्ट समोरचा पार्किंग एरिया……जिथे सारख्या गाड्या पार्किंग साठी येत-जातआहेत अशा ठिकाणी आशिष ची कार आली. कार मध्ये आशिष च्या बरोबर त्याचा आणखी एक सहकारी बसला होता. पण आशिष सतत मोबाइल वर श्वेता बरोबर भांडत होता. बाजूला बसलेल्या सहकाय्राशी तो एकही शब्द बोलत नाही. कार मधून उतरल्या वर अचानक एक महिला आशिष च्या समोर उभी राहिली. तेव्हा आशिष ने आपले फ़ोन वरचे बोलणे थांबवले आणि आपल्या सहकाय्राला पुढे जायलासांगितले.त्याचा सहकारी निघून गेल्यावर, आशिष त्या महिलेशी बोलू लागला…“श्वेता,hold on for minute, there is one lady, want to talk to me.”“Yes, Madam How may I help you?”
“नमस्कार साहेब, मी आदिती जोशी, माझे पती याच CG120 मध्ये ट्रॅव्हल करीत आहे, त्यांचे नाव विनय जोशी आहे. ते माझ्यावार थोडे रागावले आहेत. त्यांनी सकाळ पासून काही खाल्लेले नाही आहे. तेव्हा तुम्ही त्यांना आग्रह करून थोडे फ्रुटस खायला सांगा. आणि खाऊन झाल्यानंतर त्यांनी B P च्या गोळ्या घेतल्याआहेत कि नाही ते विचारा.“
”O K, Madam I will definitely take care of your husband.”
असे म्हणून आशिष पुन्हा फ़ोन वर श्वेता शी भांडू लागला.
“ऐकलेस का श्वेता, इथे एक लेडी होती जिचा नवरा सकाळ पासून काही जेवला नाही ,म्हणून मला सांगितले त्याची care करायला ! नाही तर तू ….. Enough now I don’t want to talk to you any more.” असे म्हंणून आशिष फ़ोन डिस्कनेक्ट करतो.
Cg 120 बरोबर संध्याकाळी 10:३० वाजता take off घेते. फ्लॅईट मध्ये अनाउन्समेंट आणि सुरवातीचे सगळे रुटीन वर्क कंप्लिट झाल्या नंतर. आशिष विमानातील सर्व प्रवाशांना मिल सर्व्ह करायला लागतो. तेव्हाच एका पॅसेंजर कडे आल्यावर दिसते. तो पॅसेंजर खूप च उदास आहे, त्याचे डोळे पाणावलेले आहेत, तो त्या पॅसेंजर ला मिल ऑफर करतो पण तो ते नाकारतो. तेव्हा आशिष ला त्या महिलेचे बोलणे आठवते.
तो म्हणतो, “Are you Mr.Vinay Joshi?”
“Yes”,
“O k, then have some fruit.”
तो तेही नाकारतो. मग आशिष त्याला आग्रह करतो . त्याने आग्रह केल्या नंतर विनय फ्रुटस खायला तयार होतो. त्या नंतर काही वेळातच फ्लाइट लॅन्ड झाली,विमानाचे डोअर ओपन झाले,सगळे पॅसेंजर आपापली हॅन्ड बॅग्स घेऊन लॅडर वरून उतरू लागले. तेवढ्यात आशिष ला त्या महिलेचे शेवटचे बोलणे आठवले. तो पॅसेंजर म्हणजे विनय जोशी, त्यावेळी लॅडर वरून उतरत होता. आशिष पटकन त्याच्याकडे गेला आणि त्यांना विचारले,” सर,आपणआपल्या B.P.च्या गोळ्या घेतल्या का?”
विनय ला हे ऐकून आश्चर्याचा मोठा धक्का बसला त्याने विचारले,” हो, पण तुम्हाला कसे माहित झाले ?”
“ तुमच्या पत्नीने सांगितले ! मुंबई एअरपोर्ट वरती पार्किंग एरिया मध्ये त्या भेटल्या होत्या. तेव्हा त्यांनी मला सांगितले! Sir, you are very lucky that you get such caring wife.”
“What nonsense! are you mad? or are you joking? आज सकाळीच माझ्या पत्नी चे निधन झाले. And now her dead body had been loaded in same flight.”( तिचा मृतदेह याच फ्लाइट मध्ये कार्गो मधून जात आहे.)
“ No sir, तुमची वाइफ मुंबई एअरपोर्ट वरती ,मी ड्युटी जॉईन करायच्या अगोदर भेटली होती! तिनेच मला तुम्हाला फ्रुट सर्व्ह करायला सांगितले. ती पार्किंग एरिया मध्ये, मी कार मधून उतरल्या वर अचानक समोर उभी राहिली आणि तिनेच मला तुमची काळजी घ्यायला सांगितले! .”
“Then, what do you think? Am I lying? and for your kind information I am caring her death certificate. And see her cancelled passport” पासपोर्ट वरचा फोटो बघून आशिष म्हणाला,”सर, याच मॅडम मला भेटल्या होत्या !! माझ्या बरोबर माझा एक सहकारी पण होता त्याने पण तुमच्या मिसेस. ना पहिले होते.असे म्हणून आशिष आपली कार मधील कलिगला (सहकाय्राला) बोलावतोआणि विचारतो..
आशिष,”सतीश, मुंबई एअरपोर्ट वर आपण जेव्हा कार उतरलो तेव्हा या मॅडम आपल्या समोरच उभ्या होत्या ना?”
सतीश, “ या मॅडम? नाही आशिष तेव्हा तिथे कोणीच नव्हते! तुम्ही एकटेच फ़ोन वरून बोलत होता!”
“काय सांगतोस!! हि महिला आपल्या समोर उभी होती.तिने मला तुझ्या समोरच सांगितले,कि तिला माझ्याशी बोलायचे आहे आणि हिला माझी मदत हवी आहे म्हणून. हिच्याशी बोलण्या साठी मी तुला पुढे जायला सांगितले. आणि मी हिच्याशी बोलायला मागे थांबलो.”आशिष
“हो, आशिष हे खरे आहे कि तू मला पुढे जायला सांगितले. पण त्यावेळी तुझ्या समोर कोणीच नव्हते. तू एकटाच फ़ोन वर बोलत होता ! मला वाटले तुला खूप पर्सनल
बोलायचे असेल. म्हणून मी पण निघालो.”सतीश.
“Oh god, ठीक आहे तुला ती महिला दिसली नसेल पण तिथे समोरच एक cctv चालू होता. Wait sir, एअरपोर्ट वरचा एक अधिकारी माझ्या चांगलाच ओळखीचा आहे. मी त्याला आत्ताच फ़ोन करून CCTV फुटेज मोबाइल वर पाठवायला सांगतो मग साहेब तुम्हाला नक्की खात्री पटेल.”
असे म्हणून आशिष काही अंतर पुढे जाऊन मोबाइल वरून त्या अधिकाऱ्याला फ़ोन लावतो.बोलणे झाल्या नंतर आशिष थोडा वेळ वाट बघतो. नंतर त्याच्या मोबाइल वर एक मेसेज येतो. त्यात एक विडिओ आलेला
असतो. आशिष पुन्हा विनय कडे येतो आणि म्हणतो …..
“तुम्हाला माझे म्हणणे पटत नाही मग आत्ता हे , CCTV फुटेज चा विडिओ मी तुमच्या समोर ओपन करून दाखवतो बघातुम्ही.” असे म्हणूनआशिष त्याच्या मोबाइल वर डाउनलोडझालेला विडिओ ओपन करतो आणि दाखवतो. मग विनय आणि आशिष दोघेही एकत्र विडिओ बघायला लागतात.विडिओ बघितल्यावर आशिष ला मोठा धक्काच बसतो ……
कंप्लिट CCTV फुटेज मध्ये आशिष च्या समोर कोणीच नव्हते ! विडिओ मध्ये दिसते कि आशिष एकटाच पार्किंग एरिया मध्ये ब्लूटूथ वर बोलत आहे. हे बघितल्यावर विनय संतापाने ओरडला……
“ माझ्या वाईफ चा आज सकाळीच मृत्यू झाला आहे. आत्ता तुम्ही माझ्या बरोबर कार्गो च्या ऑफिस मध्ये चला. तिथे माझ्या वाइफ ची डेड बॉडी तुम्हाला दाखवतो.” असे बोलून,विनय, आशिष च्या हाताला धरून खेचत खेचत कार्गो ऑफिस मध्ये घेऊन गेला. तिथे विनयने कॉफीनं (शवपेटी )उघडून आपल्या पत्नीचा मृतदेह दाखवला. तो मृतदेह बघून आशिष भीतीने जागच्या जागी कोसळला ! त्याचे डोळे भीतीने सताड उघडे राहिले. कारण हा त्याच महिलेचा मृतदेह होता जिने. आशिष ला आपल्या नवऱ्याला फ्रुटस द्यायला सांगितले आणि नंतर B.P.च्या गोळ्या घेतल्या कि नाही याही चौकशी करायला सांगितले…….
” आशिष ची एवढी वाईट अवस्था बघून मी पहिले त्याला हॉस्पिटल मध्ये ऍडमिट केले! मला एक कळत नाही, माझ्या पत्नीला,अदिती ला एवढी माझी काळजी होती तर मला अशी अचानक सोडून का गेली ? माझ्या समोर येऊन मलाच का नाही सांगितले ? त्याऐवजी एका अनोळखी माणसाला वेठीला धरून त्याला आजारी पाडले! आता मला माझ्या पुढच्या कामाला लागले पाहिजे. तुम्ही आपल्या पतीची काळजी घ्या,. मी निघतो. “असे म्हणून विनय आपल्या डोळ्यातील पाणी पुसून आणि चष्मा लावत तिथून निघाला.
हे सर्व ऐकून श्वेता सुद्धा पाणावलेल्या डोळ्यांनी आशिष कडे बघत राहिली.
समाप्त
